هنر گوش دادن فعال رهبران یعنی چه؟

گوش دادن مساله‌ای بیش از شنیدن است. رهبران واقعی بیشتر زمان خود را به گوش دادن سخنان دیگران اختصاص می‌دهند چرا که هیچ رهبری با بی‌توجهی و نادیده گرفتن همکارانش باقی نمی‌ماند. رهبران با به کار بستن این 5 نکته کلیدی می‌توانند گوش دادن خود را تقویت کنند.

• در صورت امکان، زمان و مکان مناسبی را برای گوش دادن موثر انتخاب کنید.
• همان‌گونه که گوش می‌‎دهید، یک نقشه مسیر مفهوم ایجاد کنید.
• در زمان گوش دادن مکالمه‌های غیرکلامی را نیز مشاهده کنید.
• معنای واژه‌هایی را که گوینده انتخاب می‌کند، درک کنید.
• با ذهنی باز گوش دهید.

خوب گوش دادن برای رهبران تنها نشانه ادب و یا وسیله جلب محبت دیگران و فقط یک رفتار مدیریتی مناسب نیست. خوب گوش دادن، درواقع یک فرصت استراتژیک است که به همه رهبران در همه سطوح، یک امتیاز رقابتی می‌دهد.

رهبرانی که خوب گوش می‌دهند، با موفقیت بیشتری به تغییرات و بحران‌ها پاسخ می‌دهند. برای مثال مایکل دل، مدیرعامل شرکت کامپیوتری دل، برای گوش دادن به حرف‌های مردمی که شرکت او را دوست دارند، به همان امدازه انرژی صرف می‌کند که برای گوش دادن سخنان مردمی که شرکت او را دوست ندارند. او می‌گوید: ” دراین کسب‌وکار، مردم دو دسته‌اند، افراد چابک و مردگان”. با دقت گوش دادن به علائم تغییرات بازار، جابه‌جایی مالی، ترجیحات مشتریان و فرصت‌های کسب و کاری جدید، شرکت دل را در صنعت کامپیوتر، به امتیازهای برای ماندگاری در میان چابک‌ها رسانده است.

رهبری خوب یک تیم، به میزان خوب بودن روابط فردی اعضای آن تیم بستگی دارد. هیچ رهبری نمی‌تواند انتظار یک همکاری ساده با همه اعضای تیم را داشته باشد. آموختن روش همکاری با اعضای ناسازگار تیم، بخش مهمی از پرورش مهارت‌های رهبری است. همیشه این نکته مهم را باید در نظر داشت که تطبیق پیدا کردن با نیازهای دیگران، به معنای انکار شخصیت خود نیست.

برای جلوگیری از نارضایتی کارکنان و کاهش سطح انگیزش آنان، یک رهبر باید متوجه ناراضی کننده‌ها باشد. اما برای رفتن به مرحله بعدی و ایجاد انگیزش واقعی در کارکنان، رهبر باید بر راضی کننده‌ها تمرکز کند. به یاد داشته باشید که آنچه لازم است (پرهیز از ناراضی کننده‌ها) برای ایجاد انگیزش کافی نیست. اولویت نخست یک رهبر، باید بیشتر ارتقای راضی کننده‌ها باشد تا کاهش ناراضی کننده‌ها. برطرف کردن مشکلات و ناراضی کننده‌ها، باعث ایجاد انگیزش در کارکنان نمی‌شود، بلکه تنها حضور عوامل راضی کننده می‌تواند موجب این امر شود.

لذا از بین بردن جنبه‌های بد کار، به تنهایی باعث ایجاد رضایت از کار نمی‌شود. رهبران باید گام بعدی را در بالا بردن سطح جنبه‌های راضی کننده، که توسط اعضای تیم قابل درک باشد، بردارند.