سوال :
اگر شخص بیمه شده ای ( با۱۸سال سابقه کار ) فوت کند و بعدا ورثه وی در دیوان عدالت اداری دادخواست سختی کار بدهند ( و دیوان عدالت اداری نیز شکایت ایشان را بپذیرد ) وبه فرض که سختی کارسابقه ایشان بشود، ۹+۱۸=۲۷ سال ، آیا مستمری فوت خانواده ایشان اصلاح می شود و افزایش پیدا میکند ؟
پاسخ از استاد ریاضی:
بله ، البته فرآیند درخواست شغل سخت و زیان آور وی بایستی از شعب تامین اجتماعی و کمیته سخت و زیان آور مستقر در ادارات کار پیگیری شود.
موضوع بررسی و در صورت تایید، امکان افزایش وجود خواهد داشت .
سنگ بزرگ علامت نزدن هست.در صورتی کاهش سنوات ارفاقی برای مشاغل سخت جواب میدهد که مثل قبل محدودیت سنی وجود نداشته باشد ولی با یک تفاوت که حداکثر سابقه سنوات در عدد ۳۰ روز حقوق در ماه ثابت بماند یعنی شخص با ۲۳ سال متوالی در مشاغل سخت با ۳۰ روز حقوق در ماه بازنشسته شود بدون محدودیت سنی ولی اگر سابقه شخص حتی تا ۳۰ سال بالا برود باید همان ۳۰ روز حقوق در ماه شامل او شود و نه بیشتر. یعنی نه ۳۱ روز یا ۳۲ روز یا ۳۳ روز یا ۳۴ روز یا ۳۵ روز در ماه. به عبارت دیگر وقتی ۷ سال سنوات ارفاقی جواب میدهد که سقف سابقه تامین اجتماعی که ۳۵ روز در ماه است برای مشاغل سخت به ۳۰ روز حقوق در ماه تبدیل شود. زیرا وقتی کسیکه حتی تا سی سال کار نکرده چرا باید ۳۵ روز حقوق در ماه شاملش بشود.و همه تقصیرات به خاطر مشاغل سخته که به تامین اجتماعی و اعضای ان فشار اورده باید بازنشستگی در مشاغل سخت تامین اجتماعی مثل بازنشستگی در مشاغل سخت دولتی با ۲۵ سال سابقه و حداکثر ۳۰ روز حقوق در ماه شود و همچنین بدون محدودیت سنی باشد. یک کلام ختم کلامو حواشی . قانون مشاغل سخت در تامین اجتماعی را ۲۵ ساله کنید با سقف حقوق ۳۰ روز در ماه و محدودیت سنی هم نباشد اخه این چیه که میگن ۲۳ سال و ۵۰ سال سن این دو با هم نمی گنجد و در تناقض با هم هستن.
به دلیل اینکه طبق گفته مسوولان تامین اجتماعی نسبت بازنشستگان مشاغل سخت در تامین اجتماعی به ۷۰ درصد کل بازنشستگان رسیده و این عدد بسیار تکاندهنده و عجیب میباشد و احتمال افزایش این عدد تا ۸۰ درصد هم میباشد بدلیل ضعف و غیردقیق بودن قوانین مشاغل سخت و سهل گیری سخاوتمندانه و همچنین دادن سخاوتمندانه سنوات ارفاقی ۱/۵ سال به ازای هر ۱ سال که تا سقف سابقه سنوات تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه حقوق هم ادامه پیدا میکند یعنی اگر شخص ۲۳ سال و۴ ماه سابقه داشته باشد سقف سابقه تامین اجتماعی را که ۳۵ روز در ماه است را خاهد گرفت(۳۵=۱/۵ ×۲۳/۴) همچنین شخص میتواند علاوه بر امتیاز سقف سابقه تامین اجتماعی با پرداخت حداکثر حق بیمه در دو سال اخر، خود را به سقف حقوق که ۷ برابر حداقل حقوق است نزدیک کند توجه کنید فقط با پرداخت دو سال حق بیمه بصورت قسطی و ناچیز شخص میتواند هم حقوق بالا تا اخر عمر دریافت کند و هم سقف سابقه تامین اجتماعی که ۳۵ روز در ماه است را بگیرد فقط با سابقه ناچیز ۲۳ سال و ۴ ماه و هر سال بصورت تصاعدی مبلغ حقوق بازنشستگی شخص بالا میرود . ولی قانون مشاغل سخت بازنشستگی دولتی در کشوری و لشگری میگوید شخص باید ۲۵ سال کار کند تا ۳۰ روز حقوق در ماه بگیرد و در اینجا دو بیعدالتی برای کارکنان مشاغل سخت دولتی در کشوری و لشگری پیش میاید چون شخصی که در مشاغل سخت در تامین اجتماعی کار میکند با سابقه ناچیز ۲۳ سال و ۴ ماه، حقوق ۳۵ روز در ماه میگیرد ولی شخصی که در مشاغل سخت در کشوری و دولتی کار میکند با سابقه ۲۵ سال، ۳۰ روز در ماه حقوق دریافت میکند برای رفع این تبعیض و همچنین کاستن از فشار وحشتناک بازنشستگی ۷۰ درصدی مشاغل سخت در تامین اجتماعی باید بازنشستگی مشاغل سخت در تامین اجتماعی مثل بازنشستگی مشاغل سخت کشوری و دولتی ۲۵ سال شود با ۳۰ روز حقوق در ماه و نه بیشتر از ۳۰ روز. ولی یک راهکار دیگر هم برای رفع این تبعیض و بخشش سخاوتمندانه وجود دارد و انهم این این است که بازنشستگی مشاغل سخت در تامین اجتماعی همان ۲۰ سال بماند با ۳۰ روز حقوق در ماه به شرطیکه با افزایش سابقه شخص حتی تا ۳۰ سال همان ۳۰ روز حقوق در ماه به شخص تعلق گیرد و سقف سابقه حقوق تامین اجتماعی در مشاغل سخت که ۳۵ روز حقوق در ماه است برداشته شود. به دلیل اینکه شخصیکه واقعا تا ۳۵ سال کار نکرده چرا باید سابقه بالاتر از سی سال به او تعلق گیرد پس سابقه ارفاقی به شخص حداکثر باید عدد شسته رفته و گرد و ساده و تمیز ۳۰ روز در ماه باشد ونه مثلا ۳۱ روز در ماه یا ۳۲روز در ماه یا ۳۳ روز یا ۳۴ روز یا ۳۵ روز در ماه باشد لااقل یک امتیاز از سه امتیاز بالا با بازنشستگی مشاغل سخت در کشوری و لشگری مساوی شود یعنی هردو در سقف سابقه حقوق ۳۰ روز در ماه مساوی شوند و دو امتیاز دیگر برای بازنشستگان مشاغل سخت تامین اجتماعی باقی بماند که ۵ سال زودتر از بازنشستگان مشاغل سخت در کشوری و دولتی بازنشسته شوند و اینکه حق بیمه را با کارفرما بعنوان مزایای توافقی تا انجا که بتوانند بالا ببرند تا حقوق بازنشستگی بالایی نصیبشان شود.
در ابتدا تاکید میشود که این حق بازنشستگان سخت و زیان اور است که با بیست سال سابقه، حقوق کامل سی روز در ماه را بگیرند، در صورتیکه این حقوق سی روز در ماه ثابت بماند. یعنی حداکثر حقوق انها ۳۰ روز در ماه باشد حتی اگر سابقه شخص از بیست سال، تا سی سال بالا رود. این مقدمه پیش درامدی بود برای مطالب زیر که بسیار جالب و مهم میباشد. تمام جملات مثل زنجیر به هم وصله و باید تمام ان مخصوصا قسمتهای اخر با دقت خانده شود تا جلوی یکی از معضلاتی که گریبان تامین اجتماعی را در اینده نزدیک خاهد گرفت و بودجه کشور را خاهد بلعید گرفته شود. در اینجا با یک زبان ساده و نسبتا دقیق وتا حدی از لحاظ شرعی علمی و منطقی در مورد یک واقعیت توضیح داده میشود.برای اینکه از ضرر بازنشستگیهای پیش از موعد جلوگیری شود نباید سن ان را افزایش داد به دلیل اینکه افزایش سن تاثیرگذار نیست چون فوقش به طور میانگین چند سال مثلا ۴ سال به ان افزوده میشود ولی چیزی که اثر این افزایش سن بازنشستگی را در مشاغل سخت و زیان اور در تامین اجتماعی، نه تنها خنثی بلکه منفی میکند این است که با افزایش سن بازنشستگی در مشاغل سخت سنوات ارفاقی انها هم بالا میرود . و با افزایش سن بازنشتگی دولت و تامین اجتماعی باید به ازای هر ۸ ماه افزایش، یک سال یا به ازای هر یک سال افزایش، یک سال و نیم به شخص حقوق اضافی پرداخت کنند .چون در مشاغل سخت هر ۸ ماه کار مساوی است با یک سال کار در مشاغل عادی. برای اینکه این لایحه جواب بدهد باید حداکثر حقوق در مشاغل سخت در عدد ۳۰ ثابت بشود یعنی اگر شخص از ۲۰ تا ۳۰ سال در مشاغل سخت سابقه کار داشته باشد حقوق او باید حداکثر ۳۰ روز در ماه، باشد ونه ۳۱ روز یا ۳۲ روز یا ۳۳ روز یا ۳۴ روز یا ۳۵ روز. چون در تامین اجتماعی شخص بیمه دهنده میتواند تا ۳۵ روز در ماه حقوق بگیرد. و قانونی تصویب شودکه اگر شخصی از ۲۶ سال تا ۲۸ سال در شغلی سابقه داشت دیگر به او سخت و زیان اور تعلق نگیرد چون وقتی شخصی از ۲۶ سال تا ۲۸ سال در شغلی دوام داشته یعنی شغلش سخت نبوده که توانسته ۲۶ سال در ان دوام بیاورد، و باید ۴ سال دیگر کار کند و ۳۰ ساله، بازنشسته عادی شود. وبا این شرایط اقتصادی و کسری بودجه اصلا چه دلیلی دارد به بازنشستگان مشاغل سخت حقوق بیشتر از سی روز در ماه داده شود وقتیکه انها بیشتر از سی سال کار نکرده اند، تا زمانیکه تعداد انها زیادتر نشده باید این قانون تغییر کند توجه داشته باشید که دست و دلبازی و بخشش از بودجه بیت المال حدی دارد وبیشتر از ان موجب خسران و غیر شرعی میباشد. چون هم به بخشش کننده که دولت و تامین اجتماعی است ضربه میزند و هم موجب شکاف عمیق و بیعدالتی با بازنشستکان عادی میشود که برای گرفتن سنوات بالاتر از سی سال باید بیشتر از سی سال واقعی کار کنند ولی بازنشستکان مشاغل سخت برای گرفتن سنوات بالاتر از سی سال فقط باید کمی بیشتر از بیست سال غیرواقعی کار کنند که چون معیار مشخصی برای سنجش میزان واقعی سختی کار وجود ندارد چه بسا با زد و بند و حتی ضعف قانون باعث میشود کاری که چه بسا از یک کار عادی ساده تر باشد جزو مشاغل سخت قرار بگیرد. در نتیجه باید با وضع قوانین جدید، خیلی از مشاغلی که به ناحق و به اسانی سختی کار گرفته اند همانگونه باید سختی کار انها به سادگی پس گرفته شود چون حتی خیلی از اشخاصی که در مشاغل عادی کار میکنند حتی به عدد ۳۰ سال بنا به دلایل مختلف مثل مریضی، اخراج، مهاجرت، گرفتاری، فوت، و …. نمیرسند چه برسد به سابقه بالاتر از سی سال. خیلی از مدیران رده بالا هم بنا به یکی از دلایل فوق، شاید نتوانند به سابقه سی سال و بالاتر از سی سال برسند. پس اصلا چه دلیلی دارد که به بازنشستگان مشاغل سخت امتیازی داده شود که حتی یک مدیر ارشد هم شاید نتواند به ان برسد .چون اکثر بازنشستگان مشاغل سخت تحصیلات دانشگاهی ندارند و سریع جذب کار میشوند با احتساب ۲ سال بیمه سربازی، شخص اگر ۲۲ سال دیگر کار کند در سن ۴۲ سالگی وبا سابقه ۲۴ سال، سقف سابقه تامین اجتماعی یعنی ۳۵ سال را میگیرد .(۳۵=۳۳+۲=۱/۵×۲۲+۲). و در اینجا دولت و تامین اجتماعی به بازنشسته مشاغل زیان اور و سخت ۳ مزیت را یکجا داده، یعنی خر، خرما، و پول. مزیت خر یعنی شخص در جوانی با ۴۲ سال سن بازنشسته شود، مزیت خرما یعنی به شخص چون بازنشسته و جوان است اجازه داده میشود دوباره یک شغل را اشغال کند و مزیت پول یعنی شخص تنها با ۲۳ سال و ۴ ماه میتواند سقف سابقه حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه را دریافت کند(۳۵=۱/۵×۲۳/۴). نکته اینجاس که اگر طبق ضرب المثل یا خر را میخاهی یا خرما، بخاهیم عمل کنیم باید یک مزیت به بازنشستگان مشاغل سخت بدهیم . ولی حالا اگر دولت و تامین اجتماعی خاسته باشند به بازنشستگان مشاغل سخت امتیازی داده باشند و لطفی بزرگ به انها کنند و تقریبا عادلانه باشد و پا را فراتر از ضرب المثل بگذارند باید به انها ۳۰ روز حقوق کامل در ماه، با سابقه پرداخت حق بیمه از ۲۰ سال تا ۳۰ سال ، به انها بدهند یعنی سقف حقوق بازنشستگان مشاغل سخت حداکثر ۳۰ سال باشد با هر مقدار سابقه از ۲۰ تا ۳۰ سال کار و پرداخت حق بیمه. که میشود دو مزیت یعنی خر و خرما. همچنین وقتی شخصی ببیند که در سن ۴۲ سالگی دارد سقف سابقه حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه را میگیرد چنان غروری به او دست میدهد که خود را بی نیاز و رها از هر قید و بندی میبیند و ناخوداگاه چون جوان است اول میرود سراغ ناموس مردم و جنس مخالف ولی اگر به او ۳۰ روز حقوق در ماه تعلق بگیرد جلوی غروری که در ضمیر ناخوداگاهش بوجود میاید تا بگوید من سقف سابقه تامین اجتماعی ۳۵ روز در ماه را که حتی یک مدیر ارشد یا رده بالا حتی شاید نتواند به ان برسد بنا به دلایل مختلف که در بالا یاد شد مثل فوت،بیماری و …. را میگیرد و از این فکر غرور انگیزکه من حتما با این تحصیلات کم و در جوانی توانستم سقف سابقه تامین اجتماعی را بگیرم وحتما من با بقیه فرق میکنم جلوگیری میکند. وپیش خودش فکر میکند که حتی یک مدیر ارشد حتی نتواند تا سی سال کار بکند به دلایل مختلف که در بالا گفته شد و حتی به سن بازنشستگی ۳۰ سال برسد ولی من چه کسی هستم که در جوانی توانستم نه تنها حقوق کامل ۳۰ روز را بگیرم بلکه سقف سابقه تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز حقوق در ماه را بگیرم گه تعداد خیلی کمی از بازنشسته ها عادی میتوانند با گذراندن سالهای طولانی بدست بیاورند ومن با ۱۱ سال و ۸ ماه کوتاهتر توانستم انرا بدست بیاورم، با سابقه پفکیه ۲۳ سال و ۴ ماه. وبعد به ریش دولت و تامین اجتماعی وتمام مدیران و بازنشسته های عادی قهقهه میزند و میگوید من توانستم به سقف قله سابقه حقوق تامین اجتماعی که حقوق ۳۵ روز در ماه است برسم که انها یعنی مدیران ارشد و بازنشستگان عادی حالا حالا ها باید بدوند تا به جایی که من الان رسیدم برسند.پس ثابت شد هم از لحاظ اخلاقی و شرعی و علمی و منطقی و رعایت عدالت حتی نسبت به مدیران و بازنشستگان عادی باید حداکثر حقوق بازنشستگان مشاغل سخت ۳۰ روز در ماه با هر مقدار سابقه پرداخت حق بیمه از ۲۰ سال تا ۳۰ سال باشد. همچنین علاوه بر امتیازهای بالا که شاید حتی از دید کارشناسان محترم تامین اجتماعی پنهان باشد و توی چشم نیاید و مثل خوره به جان سازمان افتاده امتیاز یا معضل دیگری وجود دارد که قطعا از دید حتی رییس محترم تامین اجتماعی پنهان است که حتی میتواند کمر تامین اجتماعی را با ادامه این روند تصاعدی بازنشستگی پیش از موعد خرد کند وان این است که کارکنان مشاغل سخت برای اینکه تامین اجتماعی به افزایش زیاد حق بیمه شک نکند دو سال باقیمانده به سابقه بیست سال خود به کارفرمای خود میگویند که من میخاهم با سابقه بیست سال بازنشسته شوم و چون مبنای حقوق بازنشستگی معدل دو سال اخر میباشد در نتیجه حق بیمه خود را تا جایی که امکان دارد تحت عنوان مزایای توافقی افزایش میدهد در صورتیکه او قصد ندارد با سابقه بیست سال بازنشسته شود و قصد اصلی او گرفتن سقف سابقه ۳۵ روز حقوق در ماه میباشد یعنی او برای گرفتن سقف سابقه باید فقط ۳ سال و ۴ ماه بیشتر از بیست سال حق بیمه بپردازد تا سابقه ۲۳ سال و ۴ ماه را بدست بیاورد و به سقف حقوق ۳۵ روز در ماه برسد یعنی با ریختن ۵ سال و ۴ ماه حق بیمه (۵/۴=۱۸_۲۳/۴)به گرفتن حداکثر حقوق تامین اجتماعی که ۷ برابر حداقل حقوق است نزدیک میشود وفقط با افزایش حدود ۵ سال حق بیمه که زیاد هم برای تامین اجتماعی سوداور نیست یک کلاه بزرگی سر تامین اجتماعی میگذارد که خود سازمان با این عریض و طویلی حتی متوجه ان نمیشود و در عوض تامین اجتماعی باید سالهای طولانی به شخص حقوق بالا که هر سال هم به صورت تصاعدی به ان اضافه میشود بپردازد و بازنشسته مشاغل سخت بعد شش ماه هر چی افزایش حق بیمه که به صورت قسطی و ناچیز به تامین اجتماعی داده بود را بدست میاورد و بعد از شش ماه
خانه مینشیند و فارغ از غم عالم به صورت تصاعدی هر سال به حقوقش اضافه میشود و به ریش همه میخندد و اینهمه مزیت بدست اورده چرا؟ چون فقط اسم شغلش بصورت شانسی و بدون اندازه گیری و معیار دقیق جزو مشاغل سخت قرار گرفته پس با این ترفند و فریب علاوه بر گرفتن سقف سابقه ۳۵ روز حقوق در ماه خود را به قله ی حداکثر حقوق یعنی ۷ برابر حداقل حقوق هم نزدیک میکند وبا اینکار شش هدف یا مزیت را با یک تیر میزند یعنی یک- در جوانی. دو- سقف سابقه سنوات حقوق تامین اجتماعی یعنی ۳۵ روز در ماه. سه- تنها با ۲۳ سال و ۴ ماه سابقه پفکی. چهار- به حداکثر حقوق تامین اجتماعی که ۷ برابر حداقل حقوق میباشد. پنج- تا اخر عمر. شش- در سالهای طولانی چون جوان است دریافت میکند. ولی بازنشستگان عادی چون اکثرا در سابقه سی سال بازنشسته میشوند در نتیجه نمیتوانند به صورت تصاعدی حق بیمه خود را بالا ببرند چون برای کارفرما مشخص است که انها با سابقه ۳۰ سال بازنشسته میشوند و این قضیه هم یکی دیگر از معضلات و تبعیضهایی میباشد که بین بازنشستگان مشاغل سخت و بازنشستگان عادی میباشد . کارکنان مشاغل سخت پیش خودشان میگویند که من ۲۰ سال را که کار کرده ام حالا ۳ سال و ۴ ماه که دیگه چیزی حساب نمیشه چشم بهم بزارم تموم میشه و سقف سابقه را بدست میاورم در صورتیکه در دل خود با تحقیر به بازنشستگان عادی و علی الخصوص مدیران که برای رسیدن به جایگاه مدیریت سالها درس خوانده اند و زحمت کشیده اند نگاه میکند و قهقهه میزند و در دل خود به انها میگوید شماها با این تحصیلات وسابقه بالاتر از من حتی به گرد منم نمیرسید و حالا حالاها باید بدوید تا به من برسید واخر کار شما تازه به اینجایی که من رسیده ام میرسید. واز این طریق کارفرما و تامین اجتماعی را فریب میدهد و با عنوان مزایای توافقی حق بیمه خود را افزایش میدهد تا بیشترین حقوق تامین اجتماعی را بتواند علاوه بر ۵ مزیت که در بالا ذکر شد کسب نماید. چون در تامین اجتماعی میانگین دو سال اخر میشود مبنای حقوق بازنشستگی. که این امر باعث میشود حدود ۵ سال به تامین اجتماعی حق بیمه بالاتر بدهد ولی از ان طرف چنان بلایی سر سازمان تامین اجتماعی میاورد که کل بودجه تامین اجتماعی باید صرف پرداخت حقوق بازنشستگان مشاغل سخت شود. چون شما فکر کن تامین اجتماعی باید حقوق بالای بازنشسته مشاغل سخت را تقسیم بر ۳۰ کند و عدد بدست امده را ضربدر ۳۵ یعنی حداکثر سابقه سنوات حق بیمه تامین اجتماعی کند. وببینید چه عدد بزرگی میشود که بصورت تصاعدی هر سال باید ضربدر ۳۵ بشود و نه ۳۰. پس حداکثر حقوق بازنشستگان مشاغل سخت نباید بیشتر از ۳۰ روز در ماه با هر مقدار سابقه پرداخت حق بیمه از ۲۰ سال تا ۳۰ سال باشد. و حقوق انها نباید ۳۱ روز یا ۳۲ روز یا ۳۳ روز یا ۳۴ روز یا ۳۵ روز حقوق در ماه باشد. و باید عددِ ساده یِ تمیز و رند و شسته رفته یِ سی روز در ماه حقوق باشد