به کسی که ضمانت می‌کند ضامن و به کسی که ضامن پیش او ضمانت می‌کند مضمون الح گفته می‌شود. در قرارداد ضمانت درواقع ضامن یک چک یا سفته‌ای نزد مضمون الح گذاشته در صورت بروز مشکل مضمون الح به نفع خود استفاده کند. اینکه در چه مواردی او حق استفاد از چک یا سفته را دارد و در چه مواردی ندارد همگی باید از پیش مشخص شود.
در حالت عادی مضمون الح زمانی می‌تواند از چک و یا سفته ضامن استفاده کند که ضامن خلف وعده کرده باشد اما اینکه وعده‌ها چه بوده که ضامن خلاف آن عمل کرده یا نکرده باید در طی یک قرارداد به نام قرارداد ضمانت ذکر و نوشته شود و به تصویب طرفین برسد چون در غیر این صورت هر دو طرف می‌توانند در شرایطی به نفع خود ادعای دروغ کنند که در این صورت ثابت کردن آن در دادگاه کار سختی خواهد بود لذا برای پیشگیری از بروز این مشکلات پیشنهاد می‌شود که قرارداد ضمانت تنظیم شود.
در مسائل مربوط به کارگر و کارفرمایی باید گفت که هنگام عقد قرارداد کارگر به کارفرما یک چک یا سفته به عنوان ضمانت می‌دهد که در صورتی که کارگر حق و حقوق و اموال شرکت را زیر پا گذاشت در این صورت کارفرما بتواند از آن به نفع خود استفاده کند. مثلا اگر از تن خواه شرکت یا ماشین شرکت و یا اموال انبار شرکت به نفع خود استفاده کرد کارفرما بتواند اقدامی علیه او انجام دهد. البته پیشنهاد می‌کنیم به جای انجام این کار یعنی دریافت چک و سفته از کارگر سند پشتیبان تنظیم گردد که مراحل اجرایی راحت‌تری دارد.