امنیت روانی در محیط کار و نقش منابع انسانی در آن

نمونه‌هایی از امنیت روانی

بیایید به صورت عملی، امنیت روانی را از طریق دو مثال تصویری بررسی کنیم.

• عادی‌سازی شکست به عنوان یک فرصت یادگیری

در شرکت BrightWave Technologies، یک ویژگی محصول ناموفق به یک لحظه یادگیری مشترک تبدیل شد. به جای مقصر دانستن، تیم یک “تحلیل پس از شکست” برگزار کرد و درس‌های آموخته‌شده را در ویکی داخلی خود ثبت کرد تا همه بتوانند از آن بهره ببرند. این رویکرد شکست را “عادی‌سازی” کرد و افراد را قادر ساخت تا بدون ترس از عواقب صحبت کنند.

• از بین بردن موانع تا هر صدایی مهم باشد

در Lumenara Health، مدیرعامل پریا دسای متوجه تردید یک تحلیلگر تازه‌کار در طول بررسی یک پروژه شد. پس از جلسه، او تحلیلگر را به قهوه دعوت کرد و توضیح داد که پاسخ “درست” وجود ندارد، بلکه فقط دیدگاه‌های صادقانه هستند. پریا پرسید: “اگر تو در نقش من بودی، چه کاری را متفاوت انجام می‌دادی؟” تحلیلگر نگرانی خود را در مورد سرعت یک ابتکار جدید به اشتراک گذاشت. پریا از او تشکر کرد و این نکته را با ذکر نام تحلیلگر در بحث رهبری بعدی مطرح کرد. این تبادل، سیگنال قدرتمندی فرستاد که بازخورد از هر دو جهت جریان دارد و حتی ارشدترین صداها نیز پذیرای چالش هستند.

چرا امنیت روانی در محیط کار مهم است؟

امنیت روانی یکی از قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های اثربخشی تیم و سلامت سازمانی است. تحقیقات به طور مداوم نشان می‌دهند که امنیت روانی زیربنای نوآوری، بهره‌وری، ماندگاری و انعطاف‌پذیری کلی سازمان است. بیایید نگاهی بیندازیم به اینکه چرا کسب‌وکارهای دارای امنیت روانی رشد می‌کنند:

تشویق به شفافیت و ایجاد یادگیری و چابکی: وقتی کارکنان احساس امنیت کافی برای بیان نظرات خود بدون ترس از تلافی می‌کنند، بیشتر تمایل دارند راه‌حل‌های نوآورانه ارائه دهند، اشتباهات را بپذیرند و به دنبال کمک باشند.

  افزایش عملکرد تیم: تحقیقات مک‌کینزی نشان می‌دهد که تیم‌هایی با امنیت روانی بالا، ۷۶٪ مشارکت بیشتر، ۵۰٪ بهره‌وری بالاتر و ۷۴٪ احتمال کمتر برای تجربه فرسودگی شغلی دارند.

تقویت ماندگاری و فراگیری: گالوپ گزارش می‌دهد که در سازمان‌هایی که کارکنان احساس می‌کنند نظراتشان ارزشمند است، ۲۷٪ کاهش در ترک خدمت، ۴۰٪ حوادث ایمنی کمتر و ۱۲٪ افزایش در بهره‌وری وجود دارد.

تغییر تمرکز از محافظت از خود به رشد: وقتی امنیت روانی بالاست، کارکنان از محافظت از خود به سمت بهبود نتایج، تقویت همکاری و پذیرش ریسک‌های حساب‌شده حرکت می‌کنند.

آماده‌سازی سازمان‌ها برای آینده: بدون امنیت روانی، افراد تمایل به پنهان کردن ایده‌ها، فرار از پاسخگویی و ترک شغل دارند. در محیط کنونی کار ترکیبی، اختلال ناشی از هوش مصنوعی و سطوح بالای ابهام، ایجاد امنیت روانی تنها به معنای ساختن یک فرهنگ بهتر نیست؛ بلکه به معنای آینده‌نگری برای ظرفیت سازمان در سازگاری و رشد است.